در ۱۱ جولای ۲۰۲۵، دولت فدرال کانادا گزارشی منتشر کرد که محدودیت‌هایی در برنامه نیروی کار خارجی موقت (TFWP) اعمال می‌کند. طبق این تصمیم، ارزیابی‌های بازار کار (LMIA) برای مشاغل با دستمزد پایین در ۲۰ منطقه کلان‌شهری با نرخ بیکاری بالای ۶٪، از ۱۱ جولای تا ۹ اکتبر متوقف خواهد شد. این اقدام هزاران کارفرما و نیروی کار خارجی را تحت تاثیر قرار می‌دهد. هدف اصلی آن، حمایت از نیروی کار محلی و تعدیل فشار اقتصادی است.
اهمیت LMIA در استخدام نیروی کار خارجی
ارزیابی تأثیر بازار کار (LMIA) سندی حیاتی برای کارفرمایان کانادایی است تا نیروی کار خارجی استخدام کنند. این سند تضمین می‌کند که جذب نیرو از خارج، فرصت‌های شغلی شهروندان کانادایی را تهدید نمی‌کند. بدون LMIA، کارفرمایان نمی‌توانند برای مشاغل با دستمزد پایین نیروی خارجی به خدمت بگیرند. همچنین نیروی کار خارجی قادر به تمدید مجوز خود نخواهد بود. از سپتامبر ۲۰۲۴، محدودیت‌هایی برای مناطق با بیکاری بالا اعمال شده است.
مناطق متاثر از توقف درخواست‌های LMIA
۲۰ منطقه کلان‌شهری از جمله تورنتو، ویندزور، مونترال و ونکوور مشمول این توقف هستند. این مناطق در سه دوره اخیر نرخ بیکاری بالای ۶٪ داشته‌اند و بنابراین تحت محدودیت قرار گرفته‌اند. برخی مناطق مانند ویندزور (با ۱۱٪) و پیتر بورو (۹.۹٪) در صدر فهرست بیکاری هستند. این داده‌ها از جدیدترین گزارش فصلی استخراج شده‌اند. روند تغییرات نرخ بیکاری در مناطق مختلف نیز بررسی شده است.
نکات کلیدی گزارش نرخ بیکاری
تعداد مناطق مشمول محدودیت از ۲۴ به ۲۰ کاهش یافته است. مناطقی مانند ابوتسفورد، گولف و کلونا از فهرست خارج شده‌اند. در مقابل، مناطقی مانند هالیفکس، اتاوا-گتینو و لندن به لیست اضافه شدند. برخی شهرها با وجود بهبود نسبی، هنوز بالای مرز ۶٪ باقی مانده‌اند. این اطلاعات می‌تواند در تصمیم‌گیری کارفرمایان و نیروی کار نقش حیاتی داشته باشد.
دلایل اصلی اعمال محدودیت‌های جدید
دولت کانادا در تلاش است تا با بحران‌های اقتصادی مانند تورم، کمبود مسکن و پیامدهای کرونا مقابله کند. اولویت استخدام در مناطق با بیکاری بالا به منظور حمایت از شهروندان کانادایی است. همچنین، توزیع تقاضای نیروی کار از شهرها به مناطق کم‌جمعیت مورد نظر است. محدود شدن تعداد مجوزهای TFWP نیز بخشی از اصلاحات مهاجرتی جدید محسوب می‌شود. این سیاست‌ها در چارچوب برنامه مهاجرت ۲۰۲۵–۲۰۲۷ اجرایی شده‌اند.
راهکارها و پیامدها برای کارفرمایان
کارفرمایان در مناطق مشمول محدودیت با چالش‌هایی مانند از دست دادن نیروی کار و افزایش هزینه‌ها روبرو هستند. یکی از راهکارها، استفاده از مسیر دستمزد بالا است که نیازمند پرداخت حداقل ۲۰٪ بیشتر از میانگین استانی است. همچنین برخی بخش‌ها مانند کشاورزی و بهداشت از محدودیت معاف هستند. انتقال استخدام به مناطق واجد شرایط نیز پیشنهاد می‌شود. جذب نیروی داخلی و گروه‌های کمتر نمایان شده نیز اهمیت دارد.
مشکلات نیروی کار خارجی و راهکارها
نیروی کار خارجی در صورت انقضای مجوز نمی‌تواند آن را تمدید کند، مگر در صورت انتقال به منطقه‌ای دیگر یا افزایش دستمزد توسط کارفرما. کاهش فرصت‌های شغلی در شهرهای بزرگ با بیکاری بالا منجر به ناپایداری اقتصادی برای این افراد می‌شود. راهکارها شامل جستجوی شغل در مناطق با نرخ بیکاری پایین، مذاکره برای دستمزد بالا یا استفاده از معافیت‌هاست. همچنین، امکان تغییر وضعیت به ویزای بازدیدکننده نیز وجود دارد.
تفاوت فرصت‌ها بین مناطق شهری و روستایی
با اعمال این سیاست‌ها، مناطق شهری پرجمعیت با محدودیت بیشتری در استخدام نیروی خارجی مواجه هستند. در مقابل، مناطق روستایی یا با بیکاری پایین می‌توانند از فرصت بیشتری بهره‌مند شوند. این اقدام به توزیع متوازن نیروی کار و تقویت اقتصاد نواحی کمتر توسعه‌یافته کمک می‌کند. البته ممکن است کمبود نیرو در صنایع خدماتی شهری ایجاد شود. توازن بین رشد شهری و روستایی هدف نهایی این سیاست‌هاست.