هنگام ورود به خاک کانادا در فرودگاه، زمان چک کردن پاسپورت، ارائهٔ تأییدیهٔ ویزای PR به افسر مهاجرت الزامی است؛ بعد از چک شدن پاسپورت و تأیید ویزای PR ، و انجام مصاحبه با افسر مهاجرت، از دارندهٔ اقامت دائم خواسته می‌شود تا آدرس خود را در کانادا برای ارسال و دریافت کارت PR اعلام کند. اگر هنگام ورود، دارندهٔ ویزای PR آدرس مشخصی نداشته باشد، فرمی به او داده می‌شود تا بعد از مشخص شدن آدرس آن را تکمیل و به اداره مهاجرت ارسال کند. بهتر است بعد از ورود به کانادا و قبل از گرفتن کارت PR خاک کانادا را ترک نکنید.
بعد از طی کردن مراحل ورود به خاک کانادا، مراجعهٔ حضوری برای دریافت شمارهٔ بیمه اجتماعی یکی از کارهایی است که می‌توان در فرودگاه برای آن اقدام کرد، برای انجام این امر باید به یکی از دفاتر کانادا سرویس (Canada Service)، مستقر در فرودگاه، مراجعه شود؛ البته الزامی برای انجام این کار در فرودگاه نیست، یعنی بعد از مستقر شدن در محل سکونت خود نیز می‌توانید برای ثبت درخواست حضوری یا آنلاین شمارهٔ بیمهٔ اجتماعی اقدام کنید.
اطلاعات عمومی برای زندگی در کانادا
برای دریافت اطلاعات و راهنمایی دربارهٔ شیوهٔ زندگی در کانادا، سیستم آموزشی، مراقبت‌های بهداشتی و سلامتی، مسکن و حمل‌و‌نقل، و خدمات اجتماعی، از این وبگاه‌ها کمک بگیرید:
Active Engagement and Integration Project
مسکن
یکی از مهم‌ترین اقدامات در امر مهاجرت یافتن مسکن است. در بدو ورود ، قبل از پیدا کردن مکانی دائمی برای زندگی در استان و شهر مورد نظر خود، می‌توانید چند روز در یک مکان موقت (مانند هتل، متل و …) بمانید. توصیهٔ ما به شما این است که قبل از ورود به کانادا محل مورد نظر خود را آنلاین رزرو کنید تا نگرانی از بابت محل سکونت نداشته باشید و هنگام ورود آدرس مشخص برای ثبت داشته باشید. بهترین راه این است که قبل از ورود به کانادا، خانه یا هتل را از طریق وبگاه‌های مربوطه رزرو کند.
Vacation Homes & Condo Rentals – Airbnb
برای اجاره یا خرید مسکن، بازار مسکن کانادا تنوع بسیار خوبی دارد. انواع مختلف مسکن شامل آپارتمان، خانهٔ ویلایی، خانه‌های دو یا سه واحدی، مجموعه‌های مسکونی، و سوییت می‌باشد. برخی از خانه‌های اجاره‌ای به صورت مبله اجاره داده می‌شوند و از کلیه امکانات برخوردارند و در بعضی از خانه‌ها، حمام، سرویس بهداشتی و آشپزخانه مشترک می‌باشد. اجاره خانه با توجه به مکان و اندازه خانه متفاوت است.
اجارهٔ مسکن
بیشتر مسکن‌های اجاره‌ای در کانادا متعلق به افراد و شرکت‌هاست. مبلغ اجاره را صاحبخانه (مالک ملک) تعیین میکند و مستأجر اجاره را به صاحبخانه پرداخت میکند. بعضی از مسکن‌ها که مخصوص افراد با درآمد کم تا متوسط است اجارهٔ پایین‌تری دارند چون دولت به آنها یارانه میدهد.
برای اجارۀ مسکن الویت‌های زیر را در نظر بگیرید:
۱.امن باشد؛
۲.فضای کافی برای تمام افراد خانواده داشته باشد؛
۳.به حمل‌و‌نقل عمومی نزدیک باشد.
بیمهٔ مسکن برای مستأجر
برای کاهش هزینه‌های ناشی از حوادث، بهتر است مستأجرها از بیمه‌های زیر استفاده کنند:
۱.بیمه مسئولیت: برای خسارت وارده به ساختمان یا بروز حادثه برای افرادی که به عنوان مهمان در خانه حضور دارند؛
۲.بیمه لوازم و اثاثیهٔ منزل: خسارت وارده به لوازم و اثاثیه که ناشی از حوادثی مانند آتش سوزی، دود، و سرقت است .
قوانین اجاره
اجاره‌نامه عموماً برای یک سال تنظیم می‌شود اما این امکان وجود دارد که برای یک ماه یا کمتر نیز قرارداد بست و آن را ماه به ماه تمدید کرد؛ البته مالک و مستأجر باید قبل از تنظیم قرارداد بر شرایط با هم توافق کنند.
افزایش اجاره بها
در بعضی از استان‌ها، دولت استانی برای افزایش اجاره سقف تعیین میکند؛ اگر صاحبخانه بخواهد اجاره را افزایش دهد باید حداقل ۹۰ روز قبل از افزایش به مستاجر اطلاع دهد، هر مالک فقط هر ۱۲ ماه یکبار میتواند اجاره را افزایش دهد.
موارد زیر باید در قرارداد اجاره ذکر شود:
- نام، آدرس و اطلاعات تماس مستأجر و صاحبخانه؛
- مدت زمان اجاره؛
- مبلغ اجاره ماهانه و تاریخ عقد قرارداد؛
- شرایط فسخ قرارداد اجاره؛
- سایر مواردی که در قرارداد باید ذکر شود (چگونگی پرداخت هزینه‌های شارژ و پارکینگ)؛
- میزان و شرط افزایش اجاره.
قرارداد اجاره یک سند قانونی است که قبل از امضا متقاضی باید همه موارد ذکر شده در قرارداد را مطالعه کند.
هنگام عقد اولین قرارداد، با توجه به اینکه متقاضی تا به حال قرارداد اجاره‌ای نداشته و اجاره پرداخت نکرده است معمولا از متقاضی درخواست می‌شود تا فردی را به عنوان ضامن معرفی کند و ضامن نیز باید قرارداد را امضا کند تا درصورتی که مستأجر اجاره را پرداخت نکرد، اجاره از ضامن دریافت شود. زمانی که متقاضی ضامن نداشته باشد میتواند با پرداخت تمام اجاره خانه یکجا در زمان قرارداد بدون ضامن خانه اجاره کند.
ممکن است صاحبخانه هنگام عقد قرارداد مبلغی را به عنوان پیش‌پرداخت دریافت کند و در زمان تحویل خانه، اگر مستأجر اجاره معوقه نداشته و خسارتی به ملک وارد نشده باشد، هزینه به متقاضی برگرداننده می‌شود.
انواع اجاره‌خانه
lease
در این نوع قرارداد مستأجر، ملک را مستقیماً از مالک یا نمایندهٔ وی اجاره میکند. بر این اساس، در صورت هزینهٔ هرگونه تعمیرات به عهدهٔ مالک است. همچنین هنگام تمدید قرارداد اجاره، اجاره بها به میزان ناچیزی افزایش می‌یابد؛
Sublet (Subletting)
طبق این قرارداد، مستأجری که نامش در اجاره‌نامه آمده است، اتاق، قسمتی از ملک یا تمام ملک مورد اجاره را به شخص دیگری اجاره میدهد، پرداخت اجاره بها به عهدهٔ مستاجر دوم است، ضمناً او موظف به رعایت شرایط اجاره است، اما چون نام مستأجر اصلی در قرارداد ذکر شده در نهایت او مسئول واقعی اجاره‌نامه است.
در این قرارداد، مستأجر ملک را برای بازه‌ای کوتاه، یک یا دو ماهه، از مستاجر قبلی، اجاره میکند. این منازل که عموما بصورت مبله شده به افراد متقاضی تحویل داده می‌شود میتواند گزینه مناسبی برای متقاضیان دارای اقامت کوتاه مدت باشد.
lease transfer
اگر مستاجر پیش از موعد قرارداد قصد جابه‌جایی داشته باشد میتواند با هماهنگی مالک، ملک را به مستاجر دیگری بدهد تا مستاجر جدید تا پایان قرارداد مستاجر قبلی در ملک زندگی کند. در این نوع قرارداد، نام مستأجر اول از قرارداد حذف و نام مستأجر جدید جایگزین آن می‌شود و تمام حقوق و تعهدات اجاره‌نامه به او منتقل می‌شود.
کاریابی
یافتن شغل یکی از اقداماتی است که دارندهٔ اقامت دائم باید قبل از ورود به کانادا برای آن آماده باشد، برای یافتن شغل در کانادا داشتن مدرک زبان معتبر (آیتلس جنرال و سلپیپ یا مدرک زبان فرانسه)، رزومهٔ کاری مطابق با استانداردهای شغلی کانادا و آمادگی برای انجام مصاحبه شغلی ضروری است. مشاغل کانادایی به دوگروه کلیِ نظام‌مند و غیرنظام‌مند تقسیم می‌شود. برای اینکه بدانید شغل شما جزء مشاغل نظام‌مند هست یا نه، ابتدا باید استان محل سکونت خود را انتخاب کنید، زیرا دسته‌بندی مشاغل در کانادا استانی است، یعنی ممکن است یک شغل در یک استان نظام‌مند باشد و در استان دیگر نظام‌مند نباشد.
قدم اول در یافتن شغل، کسب صلاحیت و مهارت لازم برای آن شغل است، قدم بعدی نگارش رزومه‌ای قوی و تأثیر‌گذار و در نهایت ایجاد ارتباط با کارفرما است؛ ناگفته نماند که برای جستجوی شغل در کشوری جدید با فرهنگی متفاوت، آشنایی با فرهنگ کاری و راهبردهای جستجوی شغل در آن کشور بسیار راهگشا است. سازمان‌های زیر با روش‌های مختلفی مانند برگزاری وبینار، کمک در نگارش رزومه و کسب تأییدیه‌های لازم، شما را در جستجوی شغل یاری می‌کنند.
(Settlement Online Pre-Arrival (SOPA
(Active Engagement and Integration project (AEIP
دارندگان اقامت دائم می‌توانند پس از ورود به کانادا برای یافتن شغل اقدام کنند، اما بهتر است که ارسال رزومه را از ایران، از طریق سایت‌های مرتبط کاریابی شروع کند:
مشاغل نظام‌مند (Regulated Occupation)
این مشاغل تحت نظارت یک نهاد استانی (Regular Body) هستند، بدین معنا که متقاضی کار علاوه بر تحصیلات دانشگاهی مرتبط ، موظف به دریافت گواهینامه یا مدرک حرفه‌ای متناسب با شغل مورد نظر از مرجع ذیصلاح استانی یا دولت فدرال هستند؛ این گروه دو دسته از مشاغل را دربرمی‌گیرد:
- مشاغل حرفه‌ای مانند پرستاری، وکلا، حسابداران؛
- مشاغلی که نیازمند مهارت و تخصص هستند مانند برق‌کاری، لوله‌کشی.
مشاغل غیرنظام‌مند (Nonregulated Occupation)
این مشاغل نیازی به دریافت گواهینامه یا مدرک حرفه‌ای از مراجع ذیصلاح استانی یا فدرالی ندارند، متقاضیان این مشاغل فقط به تحصیلات دانشگاهی و تجربه کاری مرتبط نیاز دارند، بنابراین می‌توانند به محض ورود به کانادا مشغول به کار شوند. مشاغل حوزه تکنولوژی و فناوری اطلاعات در این دسته قرار می‌گیرند.
تأیید شرایط متقاضیان جویای کار
روند تأیید شرایط افراد جویای کار نیز به حرفه و استان محل محل زندگی‌شان بستگی دارد. ولی به‌طور کلی مراحل زیر باید سپری شود تا متقاضیان در شغل مورد نظر خود مشغول به کار شوند:
- ارزیابی مدارک تحصیلی:
متقاضیانی که تحصیلات خود را خارج از کانادا انجام داده‌اند، باید آخرین مدرک خود را برای اعتبارسنجی و ارزشیابی به سازمان‌های مربوطه ارسال کنند. ارزیابی مدارک تحصیلی معمولا برای انجام امور مهاجرتی مورد نیاز است؛ بنابراین ممکن است این مدرک را پیش از ورود به کانادا تهیه کرده باشید.
- تأییدیهٔ سابقهٔ کار:
برای دریافت بسیاری از گواهینامه یا مدرک حرفه‌ای مرتبط با شغل مورد تقاضا از مراجع ذیصلاح (Regular Body)، نیاز به ارائه و اثبات سابقهٔ کاری مرتبط است، پس توصیه می‌شود قبل از ورود به کانادا، مدارک شغلی، سوابق کاری، و نامه‌های شغلی خود را ترجمه و همراه خود داشته باشید.
- آزمون‌های تأیید صلاحیت:
برای صدور گواهینامه یا مدرک حرفه‌ای مرتبط با مشاغل، سازمان و یا مرجع مسئول تنظیم مقررات و قوانین شغلی و حرفه‌ای در استان‌ها باید مهارت و تجربهٔ متقاضی را ارزیابی کند؛ این ارزیابی در قالب آزمون خاص آن حرفه یا شغل انجام می‌شود، در اکثر موارد حضور فیزیکی در جلسهٔ آزمون الزامی است، از این‌رو متقاضی باید هنگام برگزاری آزمون با ویزای کار، ویزای اقامت دائم یا به عنوان شهروند کانادا در خاک کانادا حضور داشته باشد. ممکن است سازمان مربوطه در جریان ارزیابی صلاحیت متقاضی نواقص وکمبودهایی در پرونده متقاضی مشاهده کند که مانع از اخذ گواهینامه و مدارک مد نظر باشد. در این صورت به متقاضی فرصتی داده می‌شود با گذراندن یک دوره آموزشی خاص و یا کارآموزی زیر نظر یک کارفرما در کانادا آن نواقص را جبران کند.
انواع بیمه
انواع مختلف بیمه در کانادا عبارت است از:
- بیمه درمانی
- بیمه دانشجویی
- بیمه از کارافتادگی
- بیمه مسافرتی
- بیمه خودرو
بیمه درمانی
دولت کانادا هر شخصی را که در کانادا اقامت قانونی داشته باشد، اعم از شهروندان؛ دارندگان اقامت دائم؛ دارندگان ویزای موقت توریستی و کاری، را تحت پوشش بیمهٔ رایگان درمانی قرار میدهد. متقاضی بیمهٔ درمان عمومی و رایگان باید درخواست خود را برای دریافت کارت بیمهٔ درمانی (Health care) به وزارت بهداشت و درمان ارسال کند تا پس از دریافت کارت از خدمات آن بهره‌مند شود.
بیمه درمان عمومی تنها مراقبت‌های اولیهٔ پزشکی و اورژانسی را پوشش رایگان میدهد. اگر می‌خواهید بیمه‌ای داشته باشید که خدمات تخصصی‌تر و پیشرفته‌تری را مانند دندانپزشکی، چشم پزشکی یا جراحی‌ها را پوشش دهد، باید بیمهٔ درمانی خصوصی خریداری کنید. شرکتهای خصوصی عموما ۸۰ درصد کل هزینه درمان را پرداخت می‌کنند.
بیمه دانشجویی
مطابق قوانین مراکز آموزشی کانادا تمامی دانشجویان خارجی باید تحت پوشش بیمه دانشجویی کانادا باشند. بیمه دانشجویی آنقدر اهمیت دارد که تقریباً اکثر مراکز آموزشی در زمان پذیرش دانشجو، امور مربوط به بیمه دانشجویی را نیز خود انجام می‌دهند. بیمه دانشجویی دولتی خدمات اورژانسی و مراقبت‌های اولیه را پوشش میدهد اما بیمه‌های خصوصی با دریافت حق بیمهٔ بالاتر طیف وسیعی از خدمات پزشکی و خدمات تخصصی‌تر را پوشش می‌دهند.
بیمه از کارافتادگی
اگر فردی به دلیل از کارافتادگی ناشی به مراقبت پزشکی نیاز داشته باشد و به این دلایلی مجبور به ترک کار شده باشد، بیمه از کارافتادگی جایگزین درآمد او می‌شود و هزینه‌ها را تأمین می کند؛ حق بیمه این نوع بیمه ها به عواملی مانند سن، وضعیت سلامتی فرد، و میزان خطرپذیری شغل بیمه شونده بستگی دارد.
بیمه مسافرتی
اگر شهروندان و دارندگان اقامت دائم کانادا قصد سفر، حتی یک روزه، به خارج از کانادا را داشته باشند، باید بیمه مسافرتی خریداری نمایند . این بیمه تمامی خدمات پزشکی فوری در خارج از کشور کانادا را پوشش میدهد بیمه مسافرتی خسارت‌های مربوط به سفر را مانند لغو پرواز، گم شدن بلیط، گم شدن بار وغیره را نیز پوشش میدهد. میزان حق بیمه مسافرتی به مدت سفر، سن و وضعیت سلامتی مسافر بستگی دارد.
بیمه خودرو
براساس قوانین کشور کانادا، تمام وسایل نقلیه موتوری باید تحت پوشش بیمهٔ خودرو باشند، رانندگی بدون این نوع بیمه در کانادا غیرقانونی است. رانندگان کانادایی به طور متوسط سالانه بین ۱۳۰۰ تا ۱۸۰۰ دلار برای پوشش بیمه خودرو پرداخت می کنند. تعیین دقیق حق بیمه دشوار است، زیرا عوامل مختلفی بر تعیین حق بیمه خودرو تأثیر دارد.
برخی عوامل عبارتند از:
- محل سکونت
- برند و مدل وسیله نقلیه
- سابقهٔ رانندگی
- سن و جنسیت
به دلایل ذکر شده، میانگین حق بیمهٔ خودرو از استانی به استان دیگر متفاوت است، زیرا هر استان عوامل خطر و متغیرهای منحصربه‌فرد خود را دارد، علاوه بر این، در برخی از استان‌ها شرکتهای بیمه دولتی مسئول صدور بیمه‌ها هستند، خود این امر به دلیل عدم رقابت سبب افزایش حق بیمه‌ها می‌شود.
بیمه وسایل نقلیه به دو گروه اجباری و اختیاری تقسیم می‌شوند؛ رانندگان موظف هستند یکی از بیمه‌های اجباری زیر را داشته باشند:
بیمه شخص ثالث (Third-Party Liability Coverage)
ساده ترین نوع از بیمه‌های اجباری خودرو است، این بیمه خسارت مالی وارد شده از جانب بیمه‌گر به اشخاص ثالت و اموال‌شان را پوشش میدهد، بیمه شخص ثالث هزینه‌های درمان و دیه فوت را نیز پوشش میدهد.
بیمه بدنه (Collision Coverage)
این نوع بیمه خسارت وارده و گاهی هزینه تعویض وسیله نقلیهٔ بیمه‌گر را پرداخت میکند، این خسارت میتواند ناشی از برخورد به وسیله نقلیهٔ دیگری که بیمه نشده یا هر جسم دیگری مانند خاکریز، درخت، گاردریل و غیره باشد، این بیمه، بیمه اجباری شخص ثالث را نیز شامل می‌شود.
بیمه جامع (Comprehensive Coverage)
این بیمه بهترین پوشش بیمه خودرو است زیرا علاوه بر بیمه شخص ثالث و بیمه بدنه، مواردی مانند سرقت، طوفان، سیل، زلزله، آتش‌سوزی، و غیره را پوشش میدهد؛ این بیمه کامل‌ترین بیمه از بین سه بیمهٔ اجباری است، اما به همان نسبت نیز بالاترین حق بیمه را دارد.