قبل از ورود به کانادا گواهینامهٔ بین‌المللی دریافت کنید و ترجمهٔ رسمی گواهینامهٔ ایرانی خود را نیز همراه داشته باشید تا به‌ عنوان سابقهٔ رانندگی برای شما در کانادا ثبت شود. با گواهینامهٔ بین‌المللی تا مدت محدودی، بسته به استان محل سکونت، می‌توانید در کانادا رانندگی کنید، اما پیشنهاد می‌شود بعد از ساکن شدن در آدرسی ثابت و تا قبل از پایان مهلت رانندگی با گواهینامهٔ بین‌المللی برای دریافت گواهینامه کانادایی اقدام کنید. متقاضی باید همیشه گواهینامه، مدارک مالکیت خودرو، و بیمه خودرو را به همراه داشته باشد و قوانین رانندگی را رعایت کند. برای شرکت در آزمون‌های رانندگی، متقاضی باید حداقل ۱۶ سال داشته باشد و برای شرکت در آزمون عملی باید در آزمون‌های کتبی و بینایی‌سنجی موفق شده باشد؛ برای ثبت‌نام در آزمون‌های رانندگی  باید اصل مدارک هویتی و اقامتی ارا‌‌ئه شود:

 

قوانین و مراحل اخذ گواهینامه در کانادا بستگی به استان یا قلمرو محل زندگی متقاضی دارد، گواهینامه‌ای معتبر است که در استان محل سکونت‌ متقاضی صادر شده باشد، البته این به این معنا نیست که نمی‌توانید با گواهینامهٔ یک استان در استان دیگر رانندگی کنید، فقط اینکه اعتبار گواهینامهٔ هر استان در یک استان دیگر محدودیت زمانی دارد، اگر قصد اقامت در استان دیگری را دارید، باید قبل از انقضای اعتبار زمانی گواهینامهٔ خود در استان جدید آن را تعویض و تمدید کنید.

سطح اول

در مرحله نخست، متقاضیان در یک آزمون کتبیِ آیین‌نامه شرکت می‌کنند، در صورت موفقیت، برای متقاضی گواهینامه‌ G1 (مبتدی) صادر می‌شود؛ دارندگان این گواهینامه به عنوان راننده ‌تازه‌کار شناخته می‌شوند، گواهینامهٔ G1 در واقع نوعی مجوز برای آنهاست تا یادگیری عملی رانندگی را شروع کنند؛ دارندگان گواهینامهٔ G1 تنها زمانی اجازهٔ رانندگی دارند که همراه یک نفر باشند که گواهینامه G-Full و تجربهٔ حداقل ۴ سال رانندگی را دارد؛ هنگام رانندگی فقط متقاضی و فرد همراه می‌توانند در خودرو حضور داشته باشند و نشستن فرد سوم در خودرو تخلف محسوب می­‌شود. فرد دارای گواهینامه G1 فقط در بعضی از جاده­‌های شهری با شرایط مشخص می­‌تواند رانندگی کند، در ضمن آنها نمی‌­توانند بین ساعت ۱۲ نیمه شب تا ۵ صبح رانندگی کنند.

سطح دوم

۱۲ ماه پس از اخذ گواهینامه G1، متقاضی می‌تواند برای دریافت گواهینامه G2 در آزمون عملی شرکت کند، این آزمون اولین آزمون شهری است که متقاضی شرکت می‌­کند؛ اگر متقاضی بعد از گواهینامه G1 در کلاس‌های رسمی آموزش رانندگی شرکت کند، این فرصت را دارد که  به جای ۱۲ ماه بعد از ۸ ماه در آزمون عملی شرکت کند. قبل از اقدام برای سطح سوم، متقاضیان باید حداقل دوسال با گواهینامه G2 رانندگی کنند.

سطح سوم

متقاضی بعد از گرفتن گواهینامه G2 چهار سال فرصت دارد برای گرفتن گواهینامه G-Full اقدام کند، اگر بعد از چهار سال نتواند گواهینامه G-Full را بگیرد، باید دوباره از سطح اول شروع کند. این آزمون نسبت به دو آزمون قبلی دشوارتر است و شامل مسیرهای آزادراهی نیز می‌شود. دارندگان گواهینامه G-Full دیگر محدودیتی برای رانندگی در استان انتاریو نخواهند داشت.

سطح L (learner’s license)

پس از ثبت نام در سایت ICBC ، متقاضی باید در نزدیکترین مرکز ICBC به محل سکونت خود، آزمون کتبی آیین‌نامه رزرو کند. آزمون آیین‌نامه به صورت کامپیوتر بیس و در مراکز ICBC برگزار می‌شود، این آزمون به چند زبان مختلف از جمله فارسی برگزار می‌گردد. در صورت رد شدن در آزمون آیین‌نامه می توان به فاصله زمانی هفت روز دوباره در آزمون شرکت کرد. در روز آزمون تست بینایی‌سنجی نیز انجام می‌شود. در صورت قبولی در این آزمون، متقاضی گواهینامه سطح L دریافت می‌کند؛ در طی مدت اعتبار این گواهینامه دارندهٔ گواهینامه به شرط همراهی فردی که گواهینامه دارد و رعایت شروط و محدویت‌های گواهینامه خود اجازهٔ رانندگی دارد. بعد از گرفتن گواهینامه سطح L  باید حداقل ۱۲ ماه صبر کنید سپس برای دریافت گواهینامه سطح بعد اقدام کرد؛ اما این گواهینامه دو سال اعتبار دارد، اگر در طی این دو سال برای دریافت گواهینامه در سطح بعد اقدام نشود، متقاضی باید بار دیگر در آزمون کتبی آیین‌نامه شرکت کند.

این سطح از گواهینامه نیز محدودیت‌هایی دارد:

• دارندگان گواهینامهٔ سطح L اجازه رانندگی به تنهایی را ندارند، همراهی فردی با حداقل ۲۵ سال سن که گواهینامهٔ گروه ۲،۱، ۳، ۴ یا ۵ را دارد هنگام رانندگی الزامی است؛
• تنها اجازه دارند با همراهی ناظر یک سرنشین دیگر در خودرو داشته باشند؛
• در ضمن اجازهٔ رانندگی بین ساعت‌های ۱۲ الی ۵ صبح را نیز ندارند؛
• منع استفاده از مشروبات الکلی و روانگردان‌ها اگر قصد رانندگی دارید؛
• نصب نشان مخصوص گواهینامه سطح L در پشت ماشین؛
• عدم استفاده از تلفن همراه یا هر وسیلهٔ الکترونیکی دیگر.

سطح  N (Novice license)

دارندگان گواهینامه سطح L اگر تحت نظر یک سرپرست واجد شرایط تمرین کافی داشته یا در کلاس‌های آموزش رانندگی شرکت کرده باشند، بعد از ۱۲ ماه می‌توانند در آزمون عملیِ شهری شرکت کرده و گواهینامه سطح N را دریافت کنند.

امتحان شهری ۴۵ دقیقه طول خواهد کشید؛ اگر بار اول در امتحان قبول نشدید، بعد از ۱۴ روز، با پرداخت دوبارهٔ هزینهٔ امتحان، می‌توانید دوباره در آزمون شرکت کنید. در صورتی که بار دوم هم قبول نشید، بعد از ۳۰ روز اجازهٔ امتحان مجدد دارید؛ اگر برای بار سوم مجبور به امتحان شدید، باید بعد از ۶۰ روز اقدام کنید.

این سطح از گواهینامه نیز محدودیت‌های خاص خود را دارد:

• منع استفاده از مشروبات الکلی و روانگردان‌ها اگر قصد رانندگی دارید؛
• نصب نشان مخصوص گواهینامه سطح N‌ در پشت ماشین؛
• عدم استفاده از تلفن همراه یا هر وسیلهٔ الکترونیکی دیگر.

دارندگان گواهینامهٔ سطح N هنگام رانندگی تنها اجازه دارند یک سرنشین داشته باشند، مگر اینکه سرنشینان اقوام درجهٔ یک او  باشند یا فردی با حداقل ۲۵ سال سن که گواهینامهٔ گروه ۲،۱، ۳، ۴ یا ۵ دارد او را همراهی کند.

بیمهٔ خودرو

براساس قوانین کشور کانادا، تمام وسایل نقلیه موتوری باید تحت پوشش بیمهٔ خودرو باشند، رانندگی بدون این نوع بیمه در کانادا غیرقانونی است. رانندگان کانادایی به طور متوسط سالانه بین ۱۳۰۰ تا ۱۸۰۰ دلار برای پوشش بیمه خودرو پرداخت می‌کنند. تعیین دقیق حق بیمه دشوار است، زیرا عوامل مختلفی بر تعیین حق بیمه خودرو تأثیر دارد.

برخی عوامل عبارتند از:

• محل سکونت
• برند و مدل وسیله نقلیه
• سابقهٔ رانندگی
• سن و جنسیت

به دلایل ذکر شده، میانگین حق بیمهٔ خودرو از استانی به استان دیگر متفاوت است، زیرا هر استان عوامل خطر و متغیرهای منحصربه‌فرد خود را دارد، علاوه بر این، در برخی از استان‌ها شرکت‌های بیمه دولتی مسئول صدور بیمه‌ها هستند، خود این امر به دلیل عدم رقابت سبب افزایش حق بیمه‌ها می‌شود.

بیمه خودرو در انتاریو

میانگین هزینه بیمه خودرو در انتاریو تقریباً ۱،۵۲۸ دلار در سال است. در انتاریو شرکت‌های خصوصی بیمه خودرو صادر می کنند.

بریتیش کلمبیا

میانگین هزینه بیمهٔ خودرو در بریتیش کلمبیا تقریباً ۱،۸۳۲ دلار در سال است. در بریتیش کلمبیا شرکت‌های بیمه دولتی مسئول صدور بیمه‌های خودرو هستند، به همین دلیل رانندگان گزینه‌های کمتری برای انتخاب دارند.

بیمه وسایل نقلیه به دو گروه اجباری و اختیاری تقسیم می‌شوند؛ رانندگان موظف هستند یکی از بیمه‌های اجباری زیر را داشته باشند:

• بیمه شخص ثالث (Third-Party Liability Coverage): ساده ترین نوع از بیمه‌های اجباری خودرو است، این بیمه خسارت مالی وارد شده از جانب بیمه‌گر به اشخاص ثالت و اموال‌شان را پوشش می‌دهد، بیمه شخص ثالث هزینه‌های درمان و دیه فوت را نیز پوشش می‌دهد.
• بیمه بدنه (Collision Coverage): این نوع بیمه خسارت وارده و گاهی هزینه تعویض وسیله نقلیهٔ بیمه‌گر را پرداخت می‌کند، این خسارت می‌تواند ناشی از برخورد به وسیله نقلیهٔ دیگری که بیمه نشده یا هر جسم دیگری مانند خاکریز، درخت، گاردریل و غیره باشد، این بیمه، بیمه اجباری شخص ثالث را نیز شامل می‌شود.
• بیمه جامع (Comprehensive Coverage): این بیمه بهترین پوشش بیمه خودرو است زیرا علاوه بر بیمه شخص ثالث و بیمه بدنه، مواردی مانند سرقت، طوفان، سیل، زلزله، آتش­‌سوزی، و غیره را پوشش می­دهد؛ این بیمه کامل‌ترین بیمه از بین سه بیمهٔ اجباری است، اما به همان نسبت نیز بالاترین حق بیمه را دارد.