سرمایه‌گذاران حامی با نام‌های دیگری مانند سرمایه‌گذار خصوصی و سرمایه‌گذار فرشته نیز شناخته می‌شوند. این سرمایه‌گذاران افراد حقیقی هستند نه شرکت‌ها یا مؤسسات مالی. سرمایه‌گذاران حامی معمولاً روی استارتاپ‌های در حال شکل‌گیری سرمایه‌گذاری می‌کنند. البته سرمایه آنها کاملاً شخصی است. سرمایه‌گذاران فرشته «قرض» نمی‌دهند بلکه سرمایه را به استارتاپ تزریق کرده و در ازای آن تنها بخشی از سهام را طلب می‌کنند.
تفاوت سرمایه‌گذار حامی با سرمایه‌گذار خطرپذیر
این دو روش در عین حالی که پرکاربردترین روش‌های جذب سرمایه برای استارتاپ و کسب‌وکارهای نوپا هستند، تفاوت‌هایی با هم دارند:
- سرمایه‌گذار حامی یک فرد است در حالی که سرمایه‌گذاران خطرپذیر نمایندگان شرکت‌ها و مؤسسات مالی هستند. سرمایه‌گذاران حامی با تکیه بر سرمایه و تجارب شخصی خود از بازار به دنبال یک فرصت مناسب برای سرمایه‌گذاری می‌گردند. در حالی که سرمایه‌گذاران خطرپذیر عضو یک تیم حرفه‌ای سرمایه‌گذاری بوده و استارتاپ‌ها را قبل از انتخاب، با معیارهای مختلف علمی می‌سنجند.
- حجم سرمایه تزریق شده از طریق این دو روش متفاوت است. میزان سرمایه‌ای که از جانب سرمایه‌گذاران حامی تأمین می شود نسبت به سرمایه‌گذاران خطرپذیرکم‌تر است.
- سرمایه گذاران فرشته کارشان ارائهٔ پشتیبانی مالی است. اما اگر درخواستی برای مشاوره و توصیه از آنها شود با کارآفرین همکاری می‌کنند اما اجباری برای انجام آنها ندارند. میزان مشارکت سرمایه‌گذار حامی در تصمیمات سازمانی کسبوکار به صورت توافقی بین کارآفرین و سرمایه‌گذار تعیین می‌شود. در حالی که سرمایه‌گذاران خطرپذیر نه تنها سرمایه را تزریق می‌کند بلکه کمک‌هایی در انتخاب مدیران ارشد و تدوین استراتژی کلی به استارتاپ کمک خواهد کرد.
سرمایه‌گذار فرشته به‌دنبال کسب‌وکارهای نوپا است و معمولاً فقط یک بار در مراحل اولیه شروع کسبوکار به استارتاپ‌ها سرمایه تزریق می‌کنند؛ در طرف مقابل سرمایه‌گذار خطرپذیر محدودیتی برای سرمایه‌گذاری در مراحل مختلف چرخهٔ عمرِ کسبوکار ندارند و ممکن است پس از شکل‌گیری کسبوکار هم روی آن سرمایه‌گذاری کند. سرمایه‌گذار خطرپذیر تنها به فرصت‌های بالقوهٔ ایده و شایستگی تیم اهمیت می‌دهد. از سوی دیگر سرمایه گذاران خطر پذیر، بسته به تمرکز شرکت سرمایه گذار گاهی در شرکت های تازه کار و اکثراً در شرکت های توسعه یافته سرمایه گذاری می کنند.