اولین و جدیترین مسئلهای که صاحبان استارتآپ با آن مواجه میشوند، با فرض اینکه از عهده مسائل مدیریتی و تحلیل بازار برآیند، تأمین سرمایهٔ لازم برای اجرایی کردن یک ایدهٔ نو و بدیع است، این روند نیز مستلزم گذراندن فرایندهای پیچیده در مؤسسههای مالی و بانکها و دیگر شرکتهای دولتی است. یکی از راههای آسان کردن این مسیر استفاده از مزایای سرمایهگذاری خطرپذیر یا جسورانه است. سرمایهگذاری خطرپذیر نوعی سرمایهگذاری در کسبوکارهای کوچک و استارتآپهایی است که مستعد جهش و رشد در طولانیمدت هستند. با وجود اینکه این نوع سرمایهگذاری ریسک بالا دارد و خطرناک است اما احتمال بازگشت پنجاه درصد از سرمایه سبب جذب سرمایهگذاران میشود.
معمولاً سرمایهگذاری خطرپذیر را سرمایهگذاران متمول، بانکها و دیگر مؤسسات مالی انجام میدهند. با مدرنتر شدن بازارهای مالی دنیا این روش سرمایهگذاری خود به تجارتی مستقل تبدیل شد و شرکتهای تخصصی در این حوزه به وجود آمدند. این شرکتها کمبود کانالهای سنتی تأمین مالی را در حوزهٔ سرمایهگذاری خطرپذیر پوشش میدهند و علاوه بر این با پشتوانهٔ علمی و تخصصی در این حوزه حضور پیدا میکنند. به عبارت دیگر، این شرکتها سرمایه و تجارب مدیریتی را در اختیار شرکتهای در حال رشد قرار میدهند و آنها هم این امکانات را برای تبلیغات، پژوهش، ایجاد زیرساخت و تولید محصول استفاده میکنند. در ازای این تأمین مالی، معمولاً سرمایهگذاران در سهام کسبوکارهای نوپا سهیم میشوند و بنابراین حق مشارکت در تصمیمگیریهای آن شرکت را دارند. یکی از مهمترین مزایای این نوع سرمایهگذاری برای شرکتهای استارتآپی این است که سرمایهٔ تأمین شده به صورت وام نیست و شرکت را بدهکار نمیکند و حتی در صورت شکست خوردن پروژه، شرکت یا فرد سرمایهگذار مسئول آن است.