۱. فشار مالی بر مؤسسات آموزش عالی
مؤسسات آموزش عالی کانادا به دانشجویان بینالمللی که تا پنج برابر بیشتر از دانشجویان داخلی شهریه میپردازند، وابسته شدند.
فقط در انتاریو، دانشگاهها پیشبینی میکنند که به دلیل کاهش ثبتنام دانشجویان بینالمللی، طی دو سال آینده با کمبود مالی سنگینی معادل ۱ میلیارد دلار مواجه شوند.
شورای دانشگاههای انتاریو تخمین میزند که ضررهای مالی ممکن است تنها در سال تحصیلی ۲۰۲۴-۲۵ از ۳۰۰ میلیون دلار فراتر رود و در صورت ادامه کاهش ثبتنامها در سال بعد دو برابر شود.
استیو اورسینی، رئیس شورای دانشگاههای انتاریو، رویکرد دولت فدرال را به عنوان “ابزاری زمخت” توصیف کرد که به جای هدف قرار دادن مشکلات ناشی از تبلیغات تهاجمی کارگزاران غیرقانونی، بر تمام مؤسسات تأثیر میگذارد.
در پی این محدودیتها، دانشگاههای سراسر کشور مجبور شدهاند برنامهها را کاهش دهند، بهروزرسانی تسهیلات را به تأخیر بیندازند و حتی پروژههای ساخت مسکن دانشجویی را لغو کنند.
۲. پیامدهای آن بر برنامههای آموزشی و تجربه دانشجویی
با کاهش بودجه، مؤسسات ناچارند برنامههای آموزشی و خدمات دانشجویی را کاهش دهند که هم دانشجویان داخلی و هم بینالمللی را تحت تأثیر قرار میدهد.
به عنوان مثال، سنکا پلیتکنیک پردیس مارکام خود را به طور موقت تعطیل کرده و برنامههای خود را به سایر مکانهای تورنتو منتقل کرده است. این تصمیم مستقیماً ناشی از کاهش ثبتنام دانشجویان بینالمللی است که باعث شد نگهداری از چندین پردیس از نظر مالی پایدار نباشد.
دیوید اگنیو، رئیس سنکا، اظهار داشت که این تغییرات “آسیب واقعی به برند کانادا وارد کرده است.” سیاستهای نامشخص ویزا و کاهش ناگهانی ثبتنامها، دانشجویان بالقوه را دلسرد کرده و بخش پررونق آموزش بینالمللی را تحت فشار بیشتری قرار میدهد.
۳. تأثیرات مالی گستردهتر بر جوامع شهری و روستایی
پری جانستون، رئیس کالجها و مؤسسات کانادا (CICan)، چالشهای پیش روی کالجها، به ویژه در مناطق روستایی و دورافتاده که به شهریه دانشجویان بینالمللی متکی هستند را برجسته کرد.
کالجها مجبور شدهاند استخدامها را متوقف کنند، ساختوسازهای جدید را به تعویق بیندازند و برخی برنامهها را معلق کنند. این تغییرات نه تنها بر عرصه آموزشی، بلکه بر اقتصاد محلی نیز که این مؤسسات به عنوان کارفرمایان و حامیان اصلی آنها شناخته میشوند، تأثیر منفی میگذارد.